Ύστερα από ένα χτύπημα σε κάποιο σημείο του χεριού ή του ποδιού του παιδιού, είναι δύσκολο να διαγνώσουμε οι ίδιοι αν το σημείο έχει υποστεί κάποιο σπάσιμο.

Όσο πιο μικρό δε είναι το παιδί, τόσο πιο δύσκολο είναι για τους γονείς να καταλάβουν αν έχει σπάσει κάποιο κόκκαλο στο χέρι ή στο πόδι του, μια και είναι πιθανό το παιδί να μπορεί να κινεί την πάσχουσα περιοχή και μάλιστα χωρίς να νιώθει ιδιαίτερη ενόχληση!

Είναι πιθανό δηλαδή το παιδί να λυγίζει ένα δάκτυλο που έχει σπάσει, ή ακόμα και τον καρπό του, δίνοντας σε μας του γονείς, μία λανθασμένη ένδειξη για το τι ακριβώς συμβαίνει.

Βέβαια το σύνηθες σε περίπτωση ενός κατάγματος είναι το παιδί να μην θέλει να κουνήσει το σημείο που χτύπησε, ως αντίδραση στον πόνο που νιώθει.

Ωστόσο, καλό θα ήταν, εμείς οι γονείς να είμαστε πάντα επιφυλακτικοί, ύστερα από ένα δυνατό χτύπημα του παιδιού.

Ιδιαίτερα, δε, όταν συνυπάρχει πρήξιμο, ευαισθησία στο άγγιγμα ή στην κίνηση στο σημείο που χτύπησε, ή πόνος που αυξάνεται με το πέρασμα της ώρας, θα πρέπει να απευθυνόμαστε στο πλησιέστερο νοσοκομείο, για να αποκλείσουμε πλέον με απεικονιστική εξέταση τυχόν καταγμα.